عکسبرداری هوایی
مرتضی حیدری مظفر؛ رضا ظرافتی جمال؛ حسین ترابزاده خراسانی
چکیده
در نقشه‌برداری از محدوده‌های پروژه‌هایی خطی مانند: راه‌ها، کانال‌های انتقال آب، خطوط انتقال نیرو (برق‌وگاز)، خطوط ریلی و مشابه آن‌ها، شیوه فتوگرامتری پهپادی استفاده می‌شود. فتوگرامتری پهپادی با توجه به هزینه کمتر، قدرت تفکیک مکانی و زمانی بیشتر و انعطاف‌پذیری در اخذ تصاویر در مقایسه با دیگر روش‌های هوایی و فضایی، جایگزینی ...
بیشتر
در نقشه‌برداری از محدوده‌های پروژه‌هایی خطی مانند: راه‌ها، کانال‌های انتقال آب، خطوط انتقال نیرو (برق‌وگاز)، خطوط ریلی و مشابه آن‌ها، شیوه فتوگرامتری پهپادی استفاده می‌شود. فتوگرامتری پهپادی با توجه به هزینه کمتر، قدرت تفکیک مکانی و زمانی بیشتر و انعطاف‌پذیری در اخذ تصاویر در مقایسه با دیگر روش‌های هوایی و فضایی، جایگزینی مناسب برای نقشه‌برداری به روش‌های مرسوم است. ارزیابی و تضمین دقت برای نقشه‌های توپوگرافی اهمیت زیادی دارد. تعداد و نحوه توزیع نقاط کنترل در سراسر محدوده پروژه و شیوه تصویربرداری بهینه در تولید این نقشه‌ها اثرگذار است. برای دست‌یابی به حالت بهینه تصویربرداری و بیشترین دقت در تولید نقشه‌های توپوگرافی این نوع پروژه‌ها، اثرات پارامترهای طراحی پرواز، تعداد و نحوه توزیع نقاط کنترل مورد مطالعه قرار گرفت. پردازش تصاویر بدون اطلاعات دقیق مراکز تصویر با نقاط کنترل، پردازش تصاویر با اطلاعات دقیق مراکز تصویر و بدون استفاده از نقاط کنترل و پردازش تصاویر با اطلاعات دقیق مراکز تصویر و نقاط کنترل، در دو حالت پرواز با ارتفاع-ثابت و مقیاس- ثابت مدنظر قرار گرفت. از 25 نقطه‌ای که مختصات دقیق آن‌ها توسط سیستم تعیین‌موقعیت‌جهانی به‌صورت دیفرانسیلی اندازه‌گیری شده بود، 18 نقطه کنترل زمینی و 7 نقطه چک در نظر گرفته شد. میانگین خطای ارتفاعی کل نقاط در حالت مقیاس-ثابت در سناریوی 3 دارای کمترین مقدار است. مقدار عددی میانگین خطا در این حالت برای نقاط کنترل برابر010 /0 متر و برای نقاط چک برابر020 /0 متر به دست آمد. دقت مدل‌های رقومی حاصل از ابرنقاط با نمونه‌برداری مجدد 5 /0 متری نسبت به ابرنقاط 2 و 4 متری بیشتر می‌باشد. بیشترین اختلاف از مدل‌مرجع مربوط به حالتی است که از نقاط کنترل استفاده نشد. در نتیجه استفاده از نقاط کنترل زمینی، تصاویر مقیاس-ثابت و اطلاعات مراکز تصویر در فرآیند پردازش تصاویر جهت تولید نقشه‌های محدوده‌های خطی بهترین دقت ارتفاعی را نسبت به سایر حالات فراهم می‌کند.
مرتضی حیدری مظفر؛ مرتضی شهاوند
چکیده
استفاده از آب زیرزمینی یکی از راه‌کارهای مقابله با کم‌آبی در مناطق خشک و نیمه‌خشک است. کمبود منابع مالی، زمانی و تکنولوژیکی به‌علاوه شرایط فیزیکی سبب می‌شود که استفاده از آب در نواحی خشک در اغلب کشورهای در حال توسعه با محدودیت‌هایی مواجه باشد. طی چند سال گذشته استفاده از سدهای زیرزمینی به‌عنوان راه‌حلی برای غلبه بر مشکل کم‌آبی ...
بیشتر
استفاده از آب زیرزمینی یکی از راه‌کارهای مقابله با کم‌آبی در مناطق خشک و نیمه‌خشک است. کمبود منابع مالی، زمانی و تکنولوژیکی به‌علاوه شرایط فیزیکی سبب می‌شود که استفاده از آب در نواحی خشک در اغلب کشورهای در حال توسعه با محدودیت‌هایی مواجه باشد. طی چند سال گذشته استفاده از سدهای زیرزمینی به‌عنوان راه‌حلی برای غلبه بر مشکل کم‌آبی در مناطق خشک و نیمه‌خشک مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله، به روش ترکیب نقشه‌های فازی در سیستم اطلاعات مکانی (GIS)، مکان‌های مناسب برای احداث سد زیرزمینی در دشت کبودرآهنگ، واقع در شمال استان همدان شناسایی می‌شوند. برای این منظور، پارامترهای مؤثر در احداث سد زیرزمینی همچون شیب، موقعیت چاه‌ها، چشمه‌ها و قنات‌ها، مسیر رودخانه‌ها، محل قرارگیری گسل‌ها، موقعیت روستاها و شهرها، وضعیت راه‌های ارتباطی و همچنین ضخامت آبرفت برای منطقه موردمطالعه جمع‌آوری شد. سپس با استفاده از ابزارهای تحلیل مکانی، لایه‌های اطلاعاتی مربوط به هرکدام از پارامترها به‌صورت لایه‌ی رستری و با استفاده از عملگر فاصله اقلیدسی و درون‌یابی بر‌اساس روش مثلث‌بندی دلونی آماده‌سازی شده و به کمک ترکیب نقشه‌های فازی، استانداردسازی بر روی معیارهای مختلف انجام گرفت. با جمع‌بندی تحقیقات و استانداردها، نقشه‌های معیار به کمک عملگرهای فازی با هم ترکیب شد؛ در روش عملگر اشتراک فازی منطقه‌ای به وسعت 3342 هکتار و در روش عملگر ضربی فازی منطقه‌ای به وسعت 2393 هکتار، حدود یک درصد منطقه مطالعاتی و در روش عملگر گامای فازی منطقه‌ای به وسعت 35574 هکتار، 10.32 درصد منطقه مطالعاتی، دارای پتانسیل بسیار مناسب برای احداث سد زیرزمینی مشخص شدند. نتایج نشان داد که در صورت وجود داده‌های مناسب مکانی و نقشه‌های با دقت، روش ترکیب نقشه‌های فازی می‌تواند نتایج مناسبی برای پیشنهاد مکان‌های مناسب احداث سد زیرمینی را ارائه نماید.
