سهیلا ایرانخواه؛ مجتبی قدیری معصوم؛ مسعود مهدوی
دوره 23، شماره 89 ، اردیبهشت 1393، ، صفحه 5-16
چکیده
توسعه روستا، پایدارترین سیاست و راهبرد در توسعه هر کشور به شمار میرود. این سیاست ارتباط تنگاتنگ با نظام فکری و نگرشی دارد و برای نهادینه سازی این سیاست ابزارها و روشهای مختلفی وجود دارد که سند دار کردن واحد مسکونی و یا به عبارت کلی صدور سند برای املاک در روستا به موازات سایر سیاستهای توسعهای مناطق روستایی از جمله این روش هاست. ...
بیشتر
توسعه روستا، پایدارترین سیاست و راهبرد در توسعه هر کشور به شمار میرود. این سیاست ارتباط تنگاتنگ با نظام فکری و نگرشی دارد و برای نهادینه سازی این سیاست ابزارها و روشهای مختلفی وجود دارد که سند دار کردن واحد مسکونی و یا به عبارت کلی صدور سند برای املاک در روستا به موازات سایر سیاستهای توسعهای مناطق روستایی از جمله این روش هاست. در همین راستا برنامه دوم و سوم و چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، عمران روستایی را یکی از اهداف خود قرار داده و برای رسیدن به آن یکی از راهکارهای اجرایی را صدور سند اماکن روستایی در نظر گرفته است. چرا که زمین در هر حال بستر اصلی گنجینهها و ثروتهای مادی است و از نظر اقتصادی ارزشمند است و موارد استفاده متعددی برای رفع نیازهای جوامع انسانی (از جمله احداث ساختمان) است. بر این اساس خانهها و اماکن روستایی یکی از منافع سرمایهای جوامع روستایی به شمار میآیند که مالک آنها نیازمند است با تکیه بر قانون از نظر حقوقی نسبت به دارایی خود احساس امنیت نماید. از سوی دیگر نیاز به اطلاعات زمین به منزله پایه و زمینهای برای توسعه و کنترل منابع زمین، شناسنامه دار شدن هر واحد آن را در اولویت قرار میدهد. (ترشیزیان و اطهاری، 1389، 43) این تحقیق بر آن است با موشکافی از تجارب و عملکرد کشورهای مختلف و فعالیتهای صورت گرفته در سند دار کردن واحدهای مسکونی روستایی کشور و آسیب شناسی آنها میزان موفقیت آن را بررسی نماید. به این منظور تحلیل و ارزیابی آن براساس روش میدانی و موردی در دو نقطه جغرافیایی متفاوت صورت گرفته و نتایج حاصله از آن نیز متفاوت بوده است.
مجتبی قدیری معصوم؛ محمد مهدی ضیا نوشین؛ مسعود مهدوی
دوره 16، شماره 64 ، بهمن 1386، ، صفحه 35-39
چکیده
دستیابى به توسعه پایدار روستایى مهمترین هدف برنامه ریزان روستایى به شمار مى رود. در این بین آب از دیر باز مهمترین عامل توسعه روستایى در ایران بوده است. آب به عنوان مهمترین و محدود کننده ترین نهاده تولیدى کشاورزى ایران شناخته شده است. با توجه به اینکه آب در کشاورزى منطقه نهادهاى مهم و بسیار محدود به شمار مى آید و نیز ...
بیشتر
دستیابى به توسعه پایدار روستایى مهمترین هدف برنامه ریزان روستایى به شمار مى رود. در این بین آب از دیر باز مهمترین عامل توسعه روستایى در ایران بوده است. آب به عنوان مهمترین و محدود کننده ترین نهاده تولیدى کشاورزى ایران شناخته شده است. با توجه به اینکه آب در کشاورزى منطقه نهادهاى مهم و بسیار محدود به شمار مى آید و نیز به دلیل تنگناهاى اقلیمى (خشکسالى هاى پى درپى) و عدم مدیریت آب، استفاده پایدار از آب به یک امر الزامى تبدیل شده است. مسائلى از قبیل فرسایش شدید آبى و خاکى، افت آبهاى سطحى و زیر زمینى، مصرف بیش از اندازه آب در بخش کشاورزى، فقدان زیر ساخت هاى مناسب تهدید کننده توسعه پایدار کشاورزى منطقه مورد مطالعه هستند. این در حالى است که اقتصاد منطقه و روستاییان این منطقه به شدت به منابع آبى موجود در منطقه وابسته هستند. در این مقاله با مطالعه ادبیات موضوع به شناخت شاخص هاى پایدارى منابع آبى پرداخته و بر اساس این شاخص ها به تهیه و تکمیل پرسش نامه و تجزیه و تحلیل اطلاعات ؛ و سپس به بررسى و ارزیابى وضعیت پایدار منابع آبى دهستان کوهین پرداخته شده است. بنابراین براى حفظ آینده کشاورزى منطقه، وضعیت آن مورد ارزیابى قرار مى گیرد و محدودیت ها و عوامل ناپایدارى منابع آب شناسایى و در جهت رفع این موانع ضوابط، مقررات و مدیریت صحیح مورد بررسى قرار گرفته و در پایان پیشنهاداتى ارائه مى گردد.
احمد تقدیسی؛ بیژن رحمانی؛ مسعود مهدوی؛ رحمت اله منشی زاده
دوره 16، شماره 61 ، اردیبهشت 1386، ، صفحه 20-27
چکیده
تجارب کشورهاى پیشرفته و در حال توسعه بیانگر آن است که استقرار نواحى و شهرک هاى صنعتى و کارگاه هاى کوچک تولیدى صنعتى در نزدیکى نواحى روستایى همواره دگرگونى هاى بسیارى به لحاظ اقتصادى - اجتماعى، کالبدى - فضایى و زیست محیطى در مقیاس هاى کوچک و بزرگ به دنبال داشته است. بر این اساس ایجاد نواحى و شهرک هاى صنعتى در شهرستان شهرضا که در ...
بیشتر
تجارب کشورهاى پیشرفته و در حال توسعه بیانگر آن است که استقرار نواحى و شهرک هاى صنعتى و کارگاه هاى کوچک تولیدى صنعتى در نزدیکى نواحى روستایى همواره دگرگونى هاى بسیارى به لحاظ اقتصادى - اجتماعى، کالبدى - فضایى و زیست محیطى در مقیاس هاى کوچک و بزرگ به دنبال داشته است. بر این اساس ایجاد نواحى و شهرک هاى صنعتى در شهرستان شهرضا که در مجاورت روستاهاى آن شکل گرفته است نیز باعث دگرگونى هاى طبیعى، انسانى، اقتصادى، فضایى و زیست محیطى فراوانى گردیده است که در این پژوهش به بررسى آن پرداخته مى شود. بر این اساس براى شناخت تأثیر صنایع کارگاهى در نواحى روستایى ضرورى بنظر رسید تا در یک ارزیابى اجتماعى، اقتصادى ضمن آشنایى با مفهوم صنایع کارگاهى (کوچک) و عوامل مؤثر بر آن، پیامدهاى استقرار این صنایع در مناطق روستایى مورد نقد و ارزیابى قرار گیرد. بنابراین بر آن شدیم تا در یک مطالعه موردى در پهنه جغرافیایى شهرستان شهرضا و در سطح 5 شهرک و ناحیه صنعتى آن ؛ پیامدهاى اجتماعى و اقتصادى ایجاد صنایع کارگاهى در توسعه روستایى را در بوته آزمایش قرار داده و مهمترین نقاط قوت و ضعف ایجاد صنایع کارگاهى در جهت حصول به اهداف توسعه پایدار روستایى را مورد بحث قرار دهیم که در این زمینه فرضیاتى به شرح ذیل تبیین گردید. 1- ایجاد و گسترش صنایع کارگاهى در نزدیکى مناطق روستایى شهرستان شهرضا به عنوان مکمل و پشتیبان بخش کشاورزى باعث افزایش زمینه هاى اشتغال و درآمد و جاذب نیروهاى کار مازاد بر فعالیت کشاورزى در مناطق روستایى مى شود. 2- بهبود بیشتر وضعیت اجتماعى، اقتصادى و فضایى روستاهاى مناطق روستایى شهرستان شهرضا تنها با سرمایه گذارى خود روستائیان محلى امکان پذیر است. (از طریق مشارکت روستائیان توأم با اعتبارات بانکى یا شرکاء شهرى)