مصطفی خبازی؛ علی مهرابی؛ جواد اعرابی
چکیده
مدلهای رقومی ارتفاعی برای بسیاری از اهداف، مهم بوده و در بسیاری از کاربردها و مطالعات جزء الزامات اولیه میباشند. هدف این مقاله بررسی میزان دقت و صحت مدلهای رقومی ارتفاعی حاصل از تصاویر ماهواره ASTER و دادههایSRTM با ابعاد پیکسل 30 و 90 متر و همچنین مدل رقومی ارتفاعی به دست آمده از نقشههای توپوگرافی 1:25000 با مشاهدات دقیق زمینی (DGPS) در ...
بیشتر
مدلهای رقومی ارتفاعی برای بسیاری از اهداف، مهم بوده و در بسیاری از کاربردها و مطالعات جزء الزامات اولیه میباشند. هدف این مقاله بررسی میزان دقت و صحت مدلهای رقومی ارتفاعی حاصل از تصاویر ماهواره ASTER و دادههایSRTM با ابعاد پیکسل 30 و 90 متر و همچنین مدل رقومی ارتفاعی به دست آمده از نقشههای توپوگرافی 1:25000 با مشاهدات دقیق زمینی (DGPS) در لندفرمهای مختلف شامل دشت، تپهماهور و کوهستان میباشد. میزان انطباق این دادهها با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون آزمون شد. دقت و صحت مدلهای رقومی ارتفاعی مختلف مورد بررسی با استفاده ازRMSE، خطای میانگین و انحراف استاندارد بررسی شد. براساس نتایج ضریب تعیین رابطه دادههای زمینی با مدلهای رقومی ارتفاعی بین 97 تا 99 بود. بیشترین انطباق مربوط به مدل رقومی مستخرج از دادههای توپوگرافی 1:25000 و مدل رقومی ASTER30 متر و کمترین انطباق مربوط به دادههای SRTM90 متر بود. در مجموع با دشوارتر شدن شرایط عرصه یعنی از دشت به کوهستان، انطباق مدلهای رقومی ارتفاعی با دادههای زمینی برداشت شده کاهش مییافت. نتایج بررسی صحت و دقت مدلهای رقومی نشان داد که کمترین خطا در وهله اول مربوط به مدل رقومی ارتفاعی استخراج شده از خطوطمیزان نقشه 1:25000 (6/27=RMSE ) و پس از آن مدل رقومی ارتفاعی ASTER30 متر (7/43=RMSE ) است. همواره اندازه پیکسل 30 متر نتایج بهتری نسبت به پیکسل 90 متر داشته است. بر اساس معیار خطای میانگین، کمترین اریبی مربوط به ASTER30 متر (2 متر اریبی) و پس از آن مربوط به مدل رقومی 1:25000 (17/2) است. بیشترین اریبی مربوط به مدلهای 30 و 90 متری استخراج شده از دادههای SRTM بود. نتایج خطای انحراف استاندارد منطبق بر نتایج RMSE بود که تأیید کننده بهتر بودن مدلهای رقومی ارتفاعی مستخرج از دادههای توپوگرافی 1:25000 و ASTER30 متر بود.
ناصر عبدی؛ علیرضا آزموده اردلان؛ روح الله کریمی
چکیده
در دهة اخیر استفاده از شیوة تعیین موقعیت مطلق دقیق (Precise Point Positioning) در کاربردهای استاتیک و کینماتیک ماهوارهای متداول شده و چندین نرمافزار و سایتهای پردازش برخط متعدد برای این منظور تولید شدهاند. در این تکنیک از مشاهدات عاری از اثر یونسفر کد و فاز یک گیرندة دو فرکانس به همراه محصولات دقیق مدار و ساعت ماهواره که از سایتهای مراکز ...
بیشتر
در دهة اخیر استفاده از شیوة تعیین موقعیت مطلق دقیق (Precise Point Positioning) در کاربردهای استاتیک و کینماتیک ماهوارهای متداول شده و چندین نرمافزار و سایتهای پردازش برخط متعدد برای این منظور تولید شدهاند. در این تکنیک از مشاهدات عاری از اثر یونسفر کد و فاز یک گیرندة دو فرکانس به همراه محصولات دقیق مدار و ساعت ماهواره که از سایتهای مراکز مختلف IGS در دسترساند، استفاده میشود. در نتیجه اگرچه در PPP به طور مستقیم نیازی به استفاده از مشاهدات ایستگاههای مرجع نیست، اما همچنان وجود یک شبکة مبنایی، حتی با فواصل بلند مانند شبکة IGS برای تولید محصولات دقیق مدار و ساعت ماهواره نیاز خواهد بود. همچنین استفاده از این شیوة تعیین موقعیت در کاربردهای مختلف، نیازمند داشتن دانش کافی از دقت، صحت و روش اجرای آن است. در مقالة حاضر، مشاهدات استاتیک چهار گیرندة GPS دو فرکانس از شبکة ایستگاههای دائمی ایران و مشاهدات کینماتیک گیرندة GPS مستقر روی هواپیما، با استفاده از نرمافزار بِرنیز (Bernese) و به دو شیوة مطلق دقیق و نسبی با استفاده از ایستگاهها و محصولات دقیق IGS پردازش شده و نتایج آنها با هم مقایسه شده است. همچنین به منظور تعیین مدت زمان بهینة جمع آوری مشاهدات برای رسیدن به دقت بهتر از ده سانتیمتر در حالت استاتیک، مشاهدات ایستگاههای دائمی در هر مرحله با اضافه کردن یک ساعت به مشاهدات قبلی پردازش شدند. در نهایت مشخص شد که با داشتن مشاهدات GPS به مدت زمان بیش از یک ساعت، رسیدن به دقت بهتر از ده سانتیمتر در حالت استاتیک تضمین شده و با استفاده از تکنیک PPP دقت مشاهدات کینماتیک به طور متوسط و در مقایسه با حالت نسبی بهتر از ده و بیست سانتیمتربه ترتیب در حالت دو بعدی و سه بعدی است که میتواند در بسیاری از کاربردهای نقشهبرداری مانند هیدروگرافی و فتوگرامتری کافی باشد.