@article { author = {Beikmohammadi, Hasan}, title = {An Introduction to the Process of Urban System in Iran}, journal = {Scientific- Research Quarterly of Geographical Data (SEPEHR)}, volume = {5}, number = {19}, pages = {47-53}, year = {1996}, publisher = {National Geographical Organization}, issn = {2588-3860}, eissn = {2588-3879}, doi = {}, abstract = {In recent decades, Iran has undergone a number of changes and transformations due to migrations from rural areas and consequent increase in the number and size of cities, resulting in inconsistencies in distribution of urban centers, intense concentration of population in some cities, imbalance in urban system and network, and finally imbalance in the urban hierarchy system. Therefore, in order to prevent the many economic, social, hygienic and ecological problems of big cities, quantitative and qualitative study of these centers and the need to review their planning is of great importance. it is clear that while the role of environmental factors and natural conditions as the geographic context can not be neglected in the emergence of this imbalance and inconsistency, the impact of political and economic issues should be considered as well.}, keywords = {}, title_fa = {مقدمه ای بر روند نظام شهری در ایران}, abstract_fa = {رشد سریع جمعیت در اغلب شهرهای بزرگ و پایتخت­ های کشورهای در حال توسعه، مادرشهرهای بزرگی را به وجود می­ آورد که جمعیت اغلب آنها بیشتر از 10 میلیون نفر خواهد بود، مرکز مطالعات جمعیت شناسی سازمان ملل پیش ­بینی کرده است که تا پایان دهه 1990م افزون بر 323 میلیون نفر در این مراکز زندگی خواهند کرد که یکی از آنها تهران با جمعیت 10 میلیون نفر خواهد بود. وقتی یک شهر، در گوشه ­های مختلف و به اشکال گوناگون شکل می ­گیرد و به تدریج جا می­ افتد، آنگاه حصاری از مقاومت­ های کالبدی، اجتماعی و اقتصادی به دور آن کشیده می­ شود که تغییر در آن در جهت نیل به سرعت و سهولت ترافیکی یا غیرممکن و یا از حیث اجتماعی بسیار گران تمام می­ شود و اغلب متضمن درهم ریختگی زندگی مردم و ایجاد نارضایتی­ هاست. کشور ایران نیز در چند دهه اخیر مهاجرت­ های روستایی و در جهت افزایش تعداد شهرها و تبدیل برخی از آنها به شهرهای بزرگ، دچار تغییرات و تحولاتی شده که نتیجه آن ناهماهنگی در پراکندگی مراکز شهری، تمرکز شدید جمعیت در برخی از شهرها، ناموزونی در نظام و شبکه شهری و بالاخره عدم تعادل در نظام سلسله مراتبی شهری بوده است، لذا به جهت جلوگیری از مشکلات فراوان  اقتصادی، اجتماعی، بهداشتی و اکولوژیکی شهرهای بزرگ، بررسی کمی و کیفی این شهرها و لزوم بازنگری در برنامه­ ریزی آنها، از اهمیت زیادی برخوردار است. بدیهی است در پیدایش این عدم تعادل و ناهماهنگی، در عین حال که نقش عوامل زیست محیطی و تباین شرایط طبیعی را به عنوان بستر جغرافیایی نمی­ توان فراموش کرد، اثر مسائل سیاسی، اقتصادی را نیز نباید از نظر دور داشت.}, keywords_fa = {}, url = {https://www.sepehr.org/article_29310.html}, eprint = {https://www.sepehr.org/article_29310_77194da80f9de4685af08eb5692cf2a6.pdf} }