بهمن رمضانی؛ محمد طالقانی
دوره 21، 84-1 ، اسفند 1391، ، صفحه 90-94
چکیده
مناطق ساحلی در سراسر جهان ازجنبههای تاریخی در زمره مناطقی قرار میگیرند که به دلیل وجود منابع غنی، همواره در معرض بیشترین بهرهبرداریها قرار دارند. مناطق ساحلی از پربارترین و پویاترین مناطق جهان و بستر فعّالیتهای عظیم اقتصادی و اجتماعی در جهان به شمار میروند. از طرف دیگر، به موازات رشد جمعیت و توسعه فعّالیتها در این ...
بیشتر
مناطق ساحلی در سراسر جهان ازجنبههای تاریخی در زمره مناطقی قرار میگیرند که به دلیل وجود منابع غنی، همواره در معرض بیشترین بهرهبرداریها قرار دارند. مناطق ساحلی از پربارترین و پویاترین مناطق جهان و بستر فعّالیتهای عظیم اقتصادی و اجتماعی در جهان به شمار میروند. از طرف دیگر، به موازات رشد جمعیت و توسعه فعّالیتها در این عرصهها طی سالهای گذشته، فشار زیادی بر این مناطق وارد آمده و در معرض انواع آلودگیها و تخریبها قرار گرفتهاند. سواحل ایران نیز از این قاعده مستثنا نبوده و طی سالهای گذشته به ویژه سواحل شمالی کشور، در معرض انواع آلودگیها و توسعه کاربریها، فراتر از توان و تحمّل این مناطق قرار گرفته است. به همین دلیل نیز طی سالهای گذشته تلاشهایی برای اصلاح این روندها و شرایط حاکم بر این عرصهها آغاز شده است. با تصویب ماده 63 قانون برنامه چهارم توسعه و آیین نامه اجرایی آن انتظار میرود، با توجّه به ساز و کارهای اجرایی و وظایفی که برای دستگاههای اجرایی در این آییننامه پیشبینی شده است، بتوان تا حدودی معضلات کنونی سواحل کشور را به طور عام و سواحل شمالی کشور را به طور خاص، سازماندهی کردکه این سازماندهی باید نتیجه مطالعات و برنامه ریزی در قالب فرایند مدیریت یکپارچه محیطی باشد. بر این اساس، در مقالة حاضر به صورت اجمالی به برخی از مسائل و مشکلات پرداخته شده و در نهایت پیشنهادهایی ارایه میشود.