محمدرحیم رهنما؛ مهدی بازرگان
چکیده
امروزه توسعه کالبدی شهرها، ازدیاد ترافیک، آلودگی هوا و محیط زیست و کاهش سطح سلامت عمومی شهروندان، از پیامدهای رویکرد اتومبیل محور در شهرهای معاصر میباشد که با ورود خودروها به عرصه های مختلف شهری، شاهد تداخل حرکت سواره و پیاده و در پی آن عدم توجه به پیادهروها و نادیده گرفتن تأثیر پیادهروی بر سلامت افراد میباشد. یکی از اصول ...
بیشتر
امروزه توسعه کالبدی شهرها، ازدیاد ترافیک، آلودگی هوا و محیط زیست و کاهش سطح سلامت عمومی شهروندان، از پیامدهای رویکرد اتومبیل محور در شهرهای معاصر میباشد که با ورود خودروها به عرصه های مختلف شهری، شاهد تداخل حرکت سواره و پیاده و در پی آن عدم توجه به پیادهروها و نادیده گرفتن تأثیر پیادهروی بر سلامت افراد میباشد. یکی از اصول مهم در رویکرد نوشهرگرایی پیادهمدار نمودن خیابانهاست. بههمین منظور پژوهش حاضر به شناسایی محورهای با قابلیت پیادهمداری در کلانشهر مشهد با رویکرد نوشهرگرایی پرداخته است. روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است. برای شناسایی محورهای پیاده شهر مشهد 32 شاخص پیادهمداری از رویکرد نوشهرگرایی بهکارگرفته شده است. سنجش این شاخصها، براساس ابزار پرسشنامه و نیز دادههای مکانمبنا صورت گرفته که این دادهها از شهرداری و سازمانهای مربوطه اخذ شده است. همچنین تعداد 400 نمونه براساس فرمول کوکران به صورت تصادفی انتخاب شد که متناسب با توزیع جمعیت در مناطق پرسشگری صورت گرفت. برای سنجش شاخصهای پیادهمداری از روش تحلیل دادههای فضایی SDA و نیز روش چیدمات فضا در نرمافزار ArcGIS و نرمافزار جانبی Axwoman استفاده شده است. پس از مکانی نمودن 32 معیار پیادهمداری، دادهها در محیط ArcGISبا یکدیگر تلفیق شدند. یافتههای تحقیق حاکی از آن است که مناطق 8، 11 و ثامن بیشترین قابلیت پیادهمداری را در شهر مشهد براساس رویکرد نوشهرگرایی دارا میباشند. همچنین خیابانهای امامرضا (ع)، کوهسنگی، امامت و معلم بهعنوان بهترین مسیرهای پیادهروی شناسایی شدند.
مهدی بازرگان؛ محمد اجزاء شکوهی
چکیده
امروزه گسترش جرائم سرقت در فضاهای مختلف نظام شهری منجر به استفاده از تحلیلهای فضایی در جهت پیشگیری از وقوع جرائم به ویژه در کلانشهرها شده است. برهمین اساس هدف پژوهش حاضر، بررسی الگوی پخش فضایی سرقت مسکونی طی بازه زمانی 96-1390 در شهر مشهد براساس نظریه پخش فضایی هاگراستراند است. روشتحقیق دراینمطالعهمبتنیبرروشهایتوصیفی-تحلیلیوبهرهگیریازشیوههایکمّیاست. ...
بیشتر
امروزه گسترش جرائم سرقت در فضاهای مختلف نظام شهری منجر به استفاده از تحلیلهای فضایی در جهت پیشگیری از وقوع جرائم به ویژه در کلانشهرها شده است. برهمین اساس هدف پژوهش حاضر، بررسی الگوی پخش فضایی سرقت مسکونی طی بازه زمانی 96-1390 در شهر مشهد براساس نظریه پخش فضایی هاگراستراند است. روشتحقیق دراینمطالعهمبتنیبرروشهایتوصیفی-تحلیلیوبهرهگیریازشیوههایکمّیاست. در این پژوهش محل وقوع جرائم سرقت مسکونی در شهر مشهد در بازه زمانی مذکور مورد بررسی قرار گرفتهاند. همچنین برای بررسی پخش فضایی جرائم از روشهایKernelDensity، Moran’sIndex و HotSpotAnalysis در نرمافزار ArcGIS استفاده شده است. یافتههای تحقیق حاکی از آن است که جرائم سرقت مسکونی در شهر مشهد طی محدوده زمانی 96-1390 به میزان 87/58 درصد افزایش یافته به طوری که 70 درصد این جرائم در سکونتگاههای غیررسمی مشهد و در مناطق (دو، سه، چهار، پنج، شش، هفت و ده) اتفاق افتاده است. در محدوده زمانی مذکور به طور میانگین به ازای هر 100000 نفر جمعیت، تعداد 2/75 فقره سرقت مسکونی در شهر مشهد رخ داده است. نتایج حاصل از بررسی الگوی پراکنش فضایی جرائم با استفاده از ضریب موران نشان داد که پراکنش سرقت مسکونی در شهر مشهد از نوع الگوی خوشهای میباشد. همچنین نتایج تحقیق حاکی از آن است که فرآیند پخش و انتشار جرائم سرقت مسکونی از سکونتگاههای غیررسمی به دیگر مناطق شهر مشهد در جریان است. در واقع، بررسیها نشان میدهد که دو عامل فاصلۀ جغرافیایی و شرایط اجتماعی- اقتصادی و محیطی سبب شده تا پدیده جرم (سرقت) به سرعت به مکان مجاور برسد و به جهت فاصلۀ کم، ابتدا مکانهای نزدیک را تحت تأثیر قرار داده است. همچنین الگوی فرآیند پخش از نوع پخش سازشپذیر میباشد.