این مقاله نتایج یک کار اجرائی تطبیق سه بعدی خودکار را بیان می کند. در واقع این مقاله بیانی است از یک تحقیق که شامل دو بخش عمده می باشد.
اولین بخش آن مربوط است به اجرای تطبیق سه بعدی خودکار که برای یک آزمایش عکسبرداری فاصله کوتاه رقومی (Digital Close Range Photogrammetry) انجام پذیرفته است. اجزاء تشکیل دهنده این آزمایش متشکل از دو دوربین CCD با قدرت ...
بیشتر
این مقاله نتایج یک کار اجرائی تطبیق سه بعدی خودکار را بیان می کند. در واقع این مقاله بیانی است از یک تحقیق که شامل دو بخش عمده می باشد.
اولین بخش آن مربوط است به اجرای تطبیق سه بعدی خودکار که برای یک آزمایش عکسبرداری فاصله کوتاه رقومی (Digital Close Range Photogrammetry) انجام پذیرفته است. اجزاء تشکیل دهنده این آزمایش متشکل از دو دوربین CCD با قدرت تفکیک 580×758 جزء عکسی (Pixels) که برروی یک میله افقی به طول تقریبی cm70 سوار شده اند. این دوربین ها در فاصله سه متری از جسم قرار گرفته اند. یک نوع جدید از نشانه ها که برای شناسایی و استخراج خودکار نقاط کنترلی از عکس ها، توسط نویسنده ابداع گردیده اند، برروی و اطراف منطقه مورد آزمایش قرار داده شده اند. یک برنامه رایانه ای برای شناسایی و استخراج خودکار این نشانه ها توسط رایانه، ابداع گردید.
برنامه قادر است یک شکل فضایی سه بعدی (Model) از دو تصویر دارای پوشش بصورت خودکار بسازد. روش اجرایی براساس روش سرشکنی دسته شعاعی (Bundle Block Adjustment) است.
دومین آزمایش جهت کار با عکس های هوایی رقومی شده، اجرا گردید. نشانه ها بر روی عکس های هوایی تعبیه گردیده این نشانه ها بجای نقاط نشانه عکسی (Fiducial Marks) و در محل نقاط کنترل زمینی قرار داده شده اند. ایم آزمایش با آزمایش اول یک مقدار متفاوت است چون که برنامه اول توجیه داخلی را انجام بدهد و سپس توجیه نسبی و مطلق.
کلیه اهداف این مقاله یک روشی را بیان می کند که برای نائل شدن به انطباق خودکار در عکسبرداری رقومی مورد استفاده قرار می گیرد.
