نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استادیار دانشگاه اصفهان

چکیده

تا سی سال پیش در سطح جهان، جهانگردی و سفرهای بین­ المللی حتی برای کسانی که از توان اقتصادی بالایی برخوردار بودند امری لوکس و فانتزی محسوب می ­شد در حالی که امروزه صنعت توریسم به صورت یکی از بزرگترین صنایع جهان درآمده است.
تعداد جهانگردان بین­ المللی که در سال 1950م از 25 میلیون نفر متجاوز نبوده در سال 1993م به بیش از 500 میلیون نفر افزایش یافته است. در این مدت درآمد حاصل از این صنعت از 1/2 به 304 میلیارد دلار رسیده است. براساس گزارش سازمان جهانی جهانگردی سهم کشورهای خاورمیانه، آسیای جنوب غربی و شمال آفریقا از این درآمد تنها 4 درصد بوده است. در حالی که درآمد کشور اسپانیا به تنهایی بیش از درآمد نفتی تمامی کشورهای اطراف خلیج فارس و سهم کشور اندونزی معادل 3/3 میلیارد دلار و سهم کشور فرانسه از این صنعت نزدیک به یکصد میلیارد دلار می­ باشد.
بی تردید کشور ما به دلیل برخورداری از شرایط متنوع آب و هوایی، تاریخ کهن، آثار متعدد باستانی، سیاحتی و زیارتی، مناظر بدیع، چشم اندازهای زیبای جغرافیایی و آثار هنری از نظر صنعت توریسم دارای جایگاه ویژه­ ای است که در اثر توجه بیشتر می ­تواند به زودی به یکی از قطب­ های بزرگ توریستی دنیا تبدیل گردد.
اما باید توجه داشت که یکی از واقعیت های صنعت توریسم برای هر کشور آنست که این صنعت اصولاً نه میمون است و نه مطرود، اگرچه تردیدی نیست که توسعه این صنعت از نظر درآمد ارزی و ارزش­ های افزوده، ایجاد اشتغال و آفرینش کار و حیات بخشیدن به اقتصادهای محلی بی­جان و تعامل فرهنگ بسیار سازنده است، ولی هرگاه این صنعت در تخریب محیط ­های طبیعی مؤثر بوده و به ویژه به محیط ­های فرهنگی آسیب برساند، فوق العاده ناخوشایند است لذا باید گفت علیرغم این که توسعه این صنعت در بعد فرهنگی به همبستگی بین ملت­ ها و در نهایت به صلح و تفاهم بین­ المللی می­ انجامد و از نظر اقتصادی نیز منابع بیشماری را بدنبال دارد، اما در بعضی از محافل بین ­المللی به خاطر برخی از اثرات منفی، نسبت به رشد و توسعه آن با نگرانی و تردید می­ نگرند. سعی این مقاله برآن است تا صنعت توریسم را در ایران و استان سیستان و بلوچستان مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد.

عنوان مقاله [English]

Tourist Attractions of Sistan and Baluchistan

نویسنده [English]

  • Hasan Beikmohammadi

Assistant Professor, University of Isfahan

چکیده [English]

Until thirty years ago, tourism and international travel were considered to be a luxury and fantasy even for quite wealthy people, while today the tourism industry has become one of the
world's largest industries.
The number of international tourists which had not exceeded 25 million in 1950 has risen to more than 500 million in 1993. During this period, revenues from this industry grew from $ 2.1 billion to $ 304 billion. According to the World Tourism Organization, the share of the Middle East, Southwest Asia and North Africa in this revenue has been only 4 percent, while Spain's income alone exceeds the oil revenue of all the Persian Gulf neighboring states, the Indonesian share is worth $ 3.3 billion, and France's share of the industry is nearly $ 100 billion.
Undoubtedly, due to the diversity of weather, ancient history, several ancient and pilgrimage monuments, exquisite scenery, beautiful geographic landscapes and artworks, our country has a special potential in tourism industry which, if given due attention, it can soon become one of the
world's largest tourist poles. But it should be noted that one of the realities of the tourism industry in each country is that this industry is not essentially either fortunate or despised, although there is no doubt that the development of this industry is very constructive in terms of foreign exchange earnings and added value, creation of employment, revitalizing weak local economies and cultural exchanges, but it is extremely undesirable if this industry is effective in destroying natural environments and in particular damaging culturally valuable spaces. Therefore, while, culturally, developing this industry leads to solidarity between nations and ultimately to international peace and understanding, and it also has countless economic advantages, but its growth and development is viewed in some international circles with concern and skepticism because of some negative effects. This article attempts to analyze the tourism industry in Iran and the province of Sistan and Baluchestan.

1-  سرویس فرهنگی، کتاب آمار جهانگردی ((W.T.O­ و بنیاد مستضعفان و جانبازان انقلاب اسلامی، سازمان سیاحتی و مراکز تفریحی، سال 1373، ص 18.
2- روزنامه همشهری 8 تیرماه، سال 13، ص11.
3- ویژه نامه سمینار اصفهان و جاذبه­های ایرانگردی و جهانگردی، خرداد 74، ص 77.
4- گزارش جهانگردی خارجی ایران، سال 1370، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
5- روزنامه کیهان مورخ 19/4/74.
6- ایرج افشار(سیستانی)، نگاهی به سیستان و بلوچستان، انتشارات امین خضرانی سال 1363، ص129.
7- بیک محمدی، حسن، تحلیل­های مکانی جمعیت در سیستان و بلوچستان، پایان نامه دکتری، سال 72 صفحات شماره 167-156.
8- مجله گردش، نشریه ایران شناسان ایرانگردان، جهانگردان، شماره 13، ص5.
9- منبع شماره5، ص268.
10- سام آرا، عزت ا...، مددکاری اجتماعی بافرد، انتشارات رشد تهران1370.
11- جغرافیا و صنعت توریسم، دکتر رضوانی، انتشارات پیام نور، تهران 1374.