نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار دانشگاه آزاد اسلامى واحد شهررى

2 کارشناس ارشد برنامه ریزى شهرى

چکیده

جغرافیا دانشى خلاق و سازنده است و جغرافیدان در واقع سازنده محیط خویش است. تحلیل‏ گر و آینده ‏نگر است. همه سونگر و هدایت‏گر توسعه آتى است. جغرافیا از یک سو در مقام جهت دهى به فعالیت هاى عمرانى بر مى‏ آید و از سوى دیگر در جایگاه ارزیابى بازتاب اقتصادى - اجتماعى فعالیت‏ هاى توسعه و عمران در محیط مى‏ نشیند. جغرافیا در مقام داورى و قضاوت اگر چه وجود عدم توازن در ناحیه را به عنوان عامل پیدایش تبادلات و تعاملات ناحیه‏ا ى مى‏ پذیرد، ولى عدم تعادل در فضاى جغرافیایى را نفى کرده و بر موضع عدالت خواهى خود در عرصه ‏هاى اقتصادى - اجتماعى پا مى‏ فشارد.
به اجمال مى ‏توان گفت که جغرافیا در تحقق هدف اصلى برنامه ‏هاى توسعه و عمران (جامع) که همانا ساماندهى نظام فعالیتى انسان است، با ارائه شناختى سیستماتیک، تحلیل و تبیین قابلیت ‏ها و محدودیت‏ ها، حوزه بندى سرزمین، تحلیل ساختار اقتصادى - اجتماعى ناحیه و تحیل ساختار اکولوژیکى بر آمده از آن، نقشى کلیدى را ایفا مى‏ نماید.

عنوان مقاله [English]

Geographic Capabilities in Regional Planning

نویسندگان [English]

  • Rahim Sarvar 1
  • Gholam Reza Karim Zadeh 2

1 Associate Professor, Islamic Azad University of Shahre Ray

2 Master of Urban Planning

چکیده [English]

Geography is a creative and constructive knowledge, and the geographer is actually the constructor of his/her environment. He / she is analyst, far-sighted, considerate of all aspects and the leader of future development. Geography, on the one hand, tends to focus on development activities, and on the other, assumes the position of assessing the socio-economic reflection of developmental activities. Geography, as a judge, while accepting the imbalance in the region as a factor in the emergence of regional exchanges and interactions, opposes the imbalance in geographical space and insists on its justice-seeking attitude in the economic-social spheres.
It can be summarily said that geography plays a key role in the realization of the main goal of (comprehensive) developmental plans, that is to organize the system of human activity, by providing a systematic recognition, analysis and explanation of capabilities and constraints, land zoning, analysis of socio-economic structure of the area and study of its consequent ecological structure.

1ـ ژوزف هیلهورست، برنامه ریزى منطقه‏اى: برداشت سیستمى، سازمان مدیریت و برنامه ریزى کشور، 1370.
2ـ حسین آسایش - سید رحیم مشیرى، روش‏شناسى و تکنیک‏هاى تحقیق علمى در علوم انسانى با تأکید بر جغرافیا، نشر قومس، 1381.
3ـ حسین شکوئى، دیدگاههاى نو در جغرافیاى شهرى، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانى دانشگاهها، پائیز 1377.
4ـ حسین شکوئى، اندیشه‏هاى نو در فلسفه جغرافیا، مؤسسه جغرافیایى و کارتوگرافى گیتاشناسى، 1378.
5ـ معاونت امور فنى سازمان مدیریت و برنامه‏ریزى کشور، تهیه طرح توسعه و عمران (جامع) ناحیه‏اى؛ قرار داد همسان شماره 19، سازمان مدیریت و برنامه ریزى، 1376.
6ـ دفتر برنامه ریزى منطقه‏اى سازمان مدیریت و برنامه ریزى کشور، چارچوب کلى مطالعات جامع توسعه استان، سازمان ‏مدیریت ‏و برنامه‏ریزى، 1366.