آوازه و جعفری؛ آذر و نسرین (1385)، بررسی توانمندیها و محدودیتهای بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی زنجان در مدیریت بحران (برنامهریزی، سازهای و غیرسازهای)، همایش سراسری راهکارهای ارتقاء مدیریت بحران در حوادث و سوانح غیرمترقبه.
احدنژاد روشتی، محسن (1388), مدلسازی آسیب پذیری شهرها در برابر زلزله، نمونه موردی شهر زنجان رساله دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری به راهنمایی دکتر مهدی قرخلو، دانشگاه تهران.
احمدی، لیلا (1390)، تحلیل فضایی مدیریت بحران در بخش مرکزی شهرها با استفاده از GIS (نمونة موردی: بخش مرکزی شهر تبریز)، پایاننامة کارشناسیارشد به راهنمایی دکتر علی زنگیآبادی، دانشکدة علوم جغرافیایی و برنامهریزی، دانشگاه اضفهان.
بالایی لنگرودی، صالحی، باقرصاد و مهرجو؛ بهروز، اسماعیل، مصطفی و محسن (1389)، محاسبهی انسداد معابر در اثر فروریزش آوار در هنگام زلزله به روشRISK-UE در خیابان رودکی شهر تهران، حد فاصل بین خیابان آذربایجان و خیابان آزادی، کنفرانس ملی زلزله و آسیبپذیری اماکن و شریانهای حیاتی.
بیات مختاری، علی، مریم و اکرم (1389)، بهبود عملکرد مدیریت بحران در حملونقل شهری، کنفرانس ملی زلزله و آسیبپذیری اماکن و شریانهای حیاتی.
دفتر آمارهای جمعیت نیروی کار و سرشماری (1387)، مقایسه ویژگیهای جمعیتی و اجتماعی مناطق 22 گانه شهر تهران براساس دادههای سرشماری 1385، تهران، سازمان آمار ایران.
زارع، مهدی(1380)، خطر زمینلرزه و ساخت وساز در حریم گسل شمال تبریز و حریم گسلش گسلهای زمینلرزهای ایران، پژوهشنامة زلزلهشناسی و مهندسی زلزله، سال چهارم، شمارة دوم و سوم، تابستان و پاییز.
زنگی آبادی، قائد رحمتی وسلطانی، علی، صفر و لیلا (1391)، برنامهریزی مدیریت بحران زلزله در شهرها، انتشارات شریعة توس، مشهد.
زنگی آبادی، صنیعی و وارثی؛ علی، راحله و حمیدرضا (1387)، تحلیل آماری خطر پذیری مناطق 11 و12 شهر تهران در برابر زلزله، فصلنامه مدرس علوم انسانی، ش3، صص 92-111.
ساعد موچشی و عشق آبادی؛ رامین و فرشید(1389)، مقالهی تحلیل معابر شهری تهران از دیدگاه آسیبپذیری زلزله، کنفرانس ملی مدیریت بحران: زلزله و آسیبپذیری اماکن وشریانهای حیاتی.
شکیب و مقدسی موسوی؛ حمزه و علی (1385)، مدیریت بحران در پایتخت، مجموعه مقالات دومین سمینار ساخت و ساز در پایتخت،1تا3 خرداد، دانشگاه تهران.
شیعه، حبیبی و ترابی؛ اسماعیل، کیومرث و کمال (1389)، مقاله بررسی آسیبپذیری شبکههای ارتباطی شهرها در مقابل زلزله با استفاده از GIS,IHWP، باغ نظر، شماره سیزده/ سال هفتم/ بهار، 48-35.
عزیزی و همافر؛ محمدمهدی و میلاد (1391)، آسیبشناسیِ لرزهای معابر شهری (مطالعه موردی: محله کارمندان، کرج)، نشریه هنرهای زیبا - معماری و شهرسازی دوره 17 شماره 3 پاییز.
فیروزی، مهناز (1388)، مطالعة مشخصات ژئوتکنیکی آبرفتهای مسیر خط 2 قطار شهری تبریز با استفاده از آزمایشات پرسیو متری، پایاننامة کارشناسی ارشد زمینشناسی گرایش مهندسی، استاد راهنما: رسول اجل لوئیان ابراهیم اصغری، دانشگاه اصفهان. دانشکدة علوم.
مختارزاده، سرگلزایی و بیدرام؛ صفورا، شریفه و رسول (1389)، مقاله ارزیابی روشمند آسیبپذیری معابر در برابر زلزله، کنفرانس ملی زلزله و آسیبپذیری اماکن و شریانهای حیاتی.
نیکوکار، جدی و کریمی اول؛ غلامحسین، سید مجید و حسین(1393)، طراحی الگوی راهبردی مدیریت بحرانهای طبیعی استان گلستان، نشریه پژوهشهای حفاظت آب و خاک، جلد 21، شماره اول.
ولیزاده کامران، خلیل (1380)، پهنهبندی خطر زلزله با استفاده از سنجش از دور و GIS در شهرستان تبریز، پایاننامهی کارشناسی ارشد، دانشگاه تربیت مدرس، تهران.
18. Alexander, D. (2002). principles of Emergency and Managements, OxfordUniversity Press
19. Bono, F & Gutiérrez, E(2011). A network-based analysis of the impact of structural damage on urban accessibility following a disaster: the case of the seismically damaged Port Au Prince and Carrefour urban road networks, Jourmirzanal of Transport Geography 19: 1443-1455
20. Ciriannia. F, Fontea. F, Leonardia. G, Scopellitia. F, Analysis of Lifelines Transportation Vulnerability, SIIV - 5th International Congress - Sustainability of Road Infrastructures,Published by Elsevier Ltd, Procedia - Social and Behavioral Sciences 53 ( 2012 ) 29 - 38.
21. Dalin, Q & Luping, Y(2012). Vulnerability Analysis of Road Networks, JOURNAL OF TRANSPORTATION SYSTEMS ENGINEERING AND INFORMATION TECHNOLOGY Volume 12, Issue 1, February.
22. Haryo Nugroho, B. (2011). Urban Risk Analysis Based on Earthquake HazardVulnerability Area in Bantul Regency, MSc. Thesis, Natural ResourcesManagement Program, Bogor Agriculture University, Bogor.
23. Mc Conkey, D(1987). Planning for uncertainty, Business Horizons Journal.
24. Mirzaei, H. Yavar, B. Mirtaheri, M. (2008): lessons learn from disaster management in sistan drough along the world 7 intrnational pora, davos, Switzerland.
25. Monge, O. Alexoudi, M. Argyroudis, S(2004). An advanced approach toearthquake risk scenarios with applications to different European towns.
26. Nagae, T. Fujihara, T. Asakura, Y(2012). Anti-seismic reinforcement strategy for an urban road network, Transportation Research Part A 46, 813-827.
27. Rashid, T. & J. Weeks,( 2003). -Assessing Vulnerability to Earthquake Hazardsthrough Spatial Multi Criteria Analysis of Urban Areas-, INT. J.Geographical Information Science, Vol. 17, No. 6, Pp. 547-576.
28. Taylor, M & Este, G(2006). Transport Network Vulnerability: a Method for Diagnosis of Critical Locations in Transport Infrastructure Systems, Transport Systems Centre, University of South Australia, Australia.
29. Thanh Tung, P(2004). Road vulnerability for earthquakes (A case study of Lalitpur, Kathmandu - Nepal), first supervisor: Ir.M.J.G.Mark Brussel.
30. Tzeng, G. H. & Chen, Y. W. 1998, implementing an effective schedule for reconstructing post-earthquake road network based on asymmetric traffic assignment-an application of genetic algorithm, International Journal of Operations and Quantitative Management, 4(3), 229-46.