نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

• محسن سقایی

کارشناس ارشد جغرافیای شهری

چکیده

اگرچه فکر و حرکت ایجاد شهرهای جدید در ایران سابقه قابل توجه در ایجاد شهرک های مسکونی، شهرک های مجاور مجموعه­ ها و نواحی صنعتی و شهرک های شرکتی داشت، اما طرح آن به عنوان یک حرکت اساسی در نظامی شهرنشینی کشور و عمدتاً در جهت تعادل بخشی جمعیت در محدوده کلان شهرها و مراکز عمده جمعیتی در نیمه دوم دهه 1360 باز می گردد. وزارت مسکن و شهرسازی بعنوان مسئول برنامه ­ریزی کالبدی و انتظام بخش نظام سکونتی و توسعه منظم سکونتگاه ها در سال های نیمه دوم دهه 1360 برنامه ریزی و ایجاد شهرهای جدید را در دستور کار قرار داد.
در سال 1368شرکت عمران شهرهای جدید براساس اساسنامه مصوب در وزارت مسکن و شهرسازی تشکیل و مسئولیت برنامه­ ریزی سیاست­ گذاری، طراحی و اجرای شهرهای جدید را عهده­ دار شد. طی سالهای 1368 تا 1370؛ تعداد 18 شرکت عمران شهر جدید به عنوان زیرمجموعه مثلث شرکت مادر تشکیل شد.
در شرایط فعلی با توجه به گذشت حدود یک دهه از آغاز حرکت ایجاد شهرهای جدید به عنوان یک تجربه جدید در شهرنشینی کشور و با تجه به تنگناها و مشکلات موجود این شهرها و در عین حال وجود ضرورت ها و ظرفیت های ایجاد شده توسعه آنها ، ارزیابی عملکرد گذشته شهرهای جدید ضروری است. لازم به ذکر است وقتی برنامه ریزان کشور نتوانند برای مردم خود برنامه صحیحی طراحی نمایند و خدمات و امکانات به طور عادلانه در سطح کشور توزیع نگردد و این امکانات و خدمات در شهرهای بزرگ متراکم شوند، جمعیت نیز به طرف شهرهای بزرگ هجوم آورده و ایجاد معضلات حادی می­ نمایند و در نتیجه رو به احداث شهرهای جدید می ­آورند. در این مقاله سعی شده است شهرهای جدید اطراف اصفهان را بررسی ونقاط ضعف و قوت آنها را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و در خاتمه راه کارهای لازمه را طی نتیجه ­گیری پیشنهاد نماید.

عنوان مقاله [English]

New Cities: Solution or Problem? (Case Study: Isfahan)

نویسنده [English]

• Mohsen Saghaei

Master of Urban Geography

چکیده [English]

Alhough the thought and movement of creating new cities in Iran has had a significant history in creating residential settlements, settlements neighboring industrial districts and corporate townships, its prominence as an essential movement in the country's urbanization system, mainly with the aim of balancing the population in the metropolitan area and major population centers, goes back to the second half of the 1980’s. The Ministry of Housing and Urban Planning, as the department responsible for physical and systematic planning of residential system and regular development of settlements in the second half of the 1980's, considered planning and establishment of new cities in its programs.
In the year 1989, the Construction Company of the New Cities was formed in accordance with the statutes approved by the Ministry of Housing and Urban Development and appointed as responsible for policy planning, design and implementation of new cities. During the years 1989 to 1991, eighteen new city construction companies were formed as subsidiaries of the parent company triangle.
In the current situation, after about a decade from the beginning of the movement of creation of new cities as a new experience in the country’s urbanization, evaluation of the past performance of new cities seems essential, considering the limitations and problems of these cities and at the same time the necessities and capacities created by their development. It should be noted that when planners fail to design proper plans for their people, and services and facilities are concentrated in big cities and not distributed fairly throughout the country, the population will flood toward large cities and so bring about crises, causing attitude toward creating new cities. In this article, we have tried to study the new cities around Isfahan and analyze their weaknesses and strengths, and, finally, propose the necessary solutions in the conclusion.