نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

چکیده

ستاره ­ها با توجه به استانداردهای انسانی طول عمر بسیار زیادی دارند اما ابدی نیستند. خورشید یک ستاره میان سال است (در دوره میانی طول عمر خود قرار دارد.) نسل ­های قبلی  ستاره ها زندگی کرده و از بین رفته ­اند و ستاره­ های جدیدی نیز هنوز هم در کهکشان ما متولد می ­شوند. ستاره­ ها از سقوط ابرهای گازی به واسطه نیروی جاذبه تشکیل می­ شوند. ابر تنها در صورتی صقوط خواهد کرد که چگالی آن به حد کافی بوده و نیز برای غلبه نیروی جاذبه بر فشار داخلی آن باید به حد کافی خنک و حجیم باشد. به این دلیل مطلوب ترین حالت برای شکل گیری ستاره، ابرهای مولکولی می­ باشد. ابرهای گازی شکل متراکم دارای مولکول­ های بسیار زیاد بوده و با غباری پوشیده شده که به خنک نگهداشتن آن­ها کمک می­ کند، اگر بخشی از این ابر یا کل آن به واسطه جاذبه دارای فعل و انفعالات داخلی شود احتمال دارد که به بخش ­های کوچک تر تجزیه شود که هر کدام از این بخش­ ها به صورت ستاره ­ای در می­ آیند. از این رو تشکیل شدن ستاره به صورت دسته­ ای اتفاق می­ افتد. خوشه ستاره پروین به عنوان مثال معرف گروهی از ستاره­ ها بوده که حدود 50 میلیون سال قبل تشکیل شده است.

عنوان مقاله [English]

Birth of a Star

نویسنده [English]

  • Fatemeh Razi'ee (Translator)

چکیده [English]

Stars have incredibly long life spans by human standards, but they are not eternal. The sun is a middle-aged star (in the middle part of its lifetime). Previous generations of stars have lived and died, and new stars are still born in our galaxy. The stars are formed by the collapse of gas clouds due to gravity. The cloud will only collapse if its density is sufficient, and it should be sufficiently cool and bulky so that the gravity can overcome its internal pressure. For this reason, the most favorable condition for the formation of stars is molecular cloud. Dense-shaped gas clouds have very high number of molecules and are covered with dust that keeps them cool. If part of this cloud or the whole of it finds internal interactions due to gravity, it is likely that it decompose into smaller entities, each of which becomes a star. Hence the formation of stars takes place in batches. The Parvin (Pleiades) star cluster, for example, consists of a group of stars that have been formed around 50 million years ago.