سید رامین غفاری؛ پژمان محمدی ده چشمه
دوره 21، شماره 84 ، اسفند 1391، ، صفحه 121-132
چکیده
پیاده و پیاده روها به عنوان دو عنصر پویا و پایا در فضای شهر، جزء لاینفک زندگی شهری در شهرهای پیشرفته جهان به شمار میآیند و پیاده روی به عنوان یک فعالیت مفرح و لذت بخش، سهم قابل توجهی از اوقات شهروندان درشهرهای مختلف دنیا را به خود اختصاص داده است. توجه بیش از حد به نیازهای حرکت سواره و غفلت از حفظ و ساماندهی فضای پیاده و پیاده ...
بیشتر
پیاده و پیاده روها به عنوان دو عنصر پویا و پایا در فضای شهر، جزء لاینفک زندگی شهری در شهرهای پیشرفته جهان به شمار میآیند و پیاده روی به عنوان یک فعالیت مفرح و لذت بخش، سهم قابل توجهی از اوقات شهروندان درشهرهای مختلف دنیا را به خود اختصاص داده است. توجه بیش از حد به نیازهای حرکت سواره و غفلت از حفظ و ساماندهی فضای پیاده و پیاده رو از عمده نقایص شهرسازی جهان معاصر به شمار می آید که سبب کاهش کیفیت محیط شهری و افول ارزش های اجتماعی، فرهنگی و بصری در فضاهای شهری می گردد. توجه به حرکت پیاده و نیازهای آن به عنوان یک موضوع فراموش شده مهم شهری در دوسه دهه گذشته گرایش ها و دیدگاه های جدیدی در عرصه شهرسازی به عنوان جنبش پیاده گستری یاد می شود.
بر این اساس نتایج تحقیق فراروکه با عنوان بررسی پدیده سد معبر در پیاده روهای شهری (مطالعه موردی: شهرکرد- خیابان ملت)، با استعانت از مطالعات میدانی و تکمیل پرسشنامه در بین262 نفرعابرپیاده (نمونه ی آماری منتخب به روش کوکران) انجام شده است نشان می دهد که:
استفاده از فضای پیاده روها برای عرضه اجناس (بارگیری، تخلیه بار و..) پدیده سد معبر را تشدید نموده است. همچنین بین پدیده سدمعبر و افزایش نارضایتی عمومی عابرین پیاده رابطه معنی داری وجود دارد.
سید رامین غفاری؛ پژمان محمدی ده چشمه
دوره 18، شماره 72 ، بهمن 1388، ، صفحه 25-27
چکیده
محدودیت منابع و تنگناهاى مکانى - فضایى در پهنه سرزمین، به طور عام و حوزه هاى شهرى به طور خاص، به همراه افزایش جمعیت هاى انسانى، ایجاب مى کند تا با رویکردى آمایشى مبادرت به ساماندهى نظام فضایى در سکونتگاه هاى انسانى (شهرى - روستایى) نمود. شناخت و سعى در برقرارى تعادل و توازنى منطقى در نظام شبکه شهرى از جمله راهبردهاى مؤثر در ساماندهى ...
بیشتر
محدودیت منابع و تنگناهاى مکانى - فضایى در پهنه سرزمین، به طور عام و حوزه هاى شهرى به طور خاص، به همراه افزایش جمعیت هاى انسانى، ایجاب مى کند تا با رویکردى آمایشى مبادرت به ساماندهى نظام فضایى در سکونتگاه هاى انسانى (شهرى - روستایى) نمود. شناخت و سعى در برقرارى تعادل و توازنى منطقى در نظام شبکه شهرى از جمله راهبردهاى مؤثر در ساماندهى فضا و تسهیل در فرآیند نیل به توسعه پایدار مى باشد. در این مقاله با استعانت از مدل مرتبه - اندازه، چگونگى توزیع و تفّرق مکانى جمعیت و نیز نظام حاکم بر سلسله مراتب شهرى در هر یک از شهرهاى مستقر در شهرستان شهرکرد (قلمرو تحقیق) مورد بررسى و تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصل نشان مى دهد که از مجموع 12 شهر مورد مطالعه، شهرکرد به عنوان نخستین شهر 05/51 درصد جمعیت شهرنشین شهرستان را به خود اختصاص داده است. پس از آن فرخشهر، به عنوان دومین شهر (شهر کوچک) و سپس 10 شهر دیگر در زمره شهرهاى بسیار کوچک قرار مى گیرند. ارائه رهنمودهایى جهت توزیع بهینه و متناسب جمعیت و کاهش نابرابرى (شکاف) بین نخستین شهر با دیگر شهرهاى مستقر در قلمرو تحقیق از جمله رویکردهاى مورد اهتمام در این مقاله است.